شب اسکار

امشب مراسم اسکار از ساعت ۸ شب به وقت شرق آمریکا پخش میشه و من هم بنا به رسم هر ساله چند ساعتی پای تلویزیون خواهم بود... تصمیم گرفتم امسال لپ تاپم را هم باز کنم و این بلاگ را با آخرین برندگان اسکار بروز کنم.


بهترین هنرپیشه نقش اول مرد : میکی رورکی
بهترین هنرپیشه نقش اول زن : کت وینسلت
بهترین هنرپیشه نقش دوم مرد : هیت لجر
بهترین هنرپیشه نقش دوم زن : پنلوپی کروز
بهترین کارگردان هنری: دنی بویل
بهترین فیلم زبان خارجی : رقص با بشیر
بهترین تصویر: میلیونر زاغه نشین
بهترین فیلمبرداری : بنجامین باتن
بهترین فیلمنامه اصلی : میلک
بهترین فیلمنامه منطبق شده : میلیونر زاغه نشین
بهترین فیلم انیمیشن : وال ایی
بهترین فیلم مستند: من روی سیم

لئونارد کوهن در شهر نیویورک

لئونارد کوهن دیشب در سالن بیکن شهر نیویورک کنسرت داشت، او بعد از ۱۵ سال برای اولین بار در آمریکا برنامه اجرا کرد. لئونارد کوهن در حال حاضر ۷۴ سال سن دارد و کتابهای شعر زیادی چاپ کرده مانند ؛اجازه بدهید را مقایسه کنیم؛ که در سال ۱۹۵۶ وقتی که باب دیلان فقط ۱۵ سال داشت منتشر شد و یا ؛احمق های زیبا؛. وی همچنین آوازهای عاشقانه پیچیده و عمیقی مانند ؛سوزان؛، ؛برقص با من تا انتهای عشق؛ ؛ ؛هله لولییا؛ و ؛همینجا هست ؛را سروده. کوهن سالهای زیادی هیچ برنامه زنده ای اجرا نکرد و زندگی زاهد وار گونه ای داشته. در سال ۲۰۰۶ متوجه شد که مدیر برنامه های وی که برای سالها مدیریت اجرایی برنامه های کوهن را بر عهده داشته تقریبا همه پس انداز کوهن را بالا کشیده و به همین علت همراه با آوازهای غمگین، نااُمید و سیاه به صحنه اجرا بازگشت.
لئونارد کوهن همیشه یکی از محبوبترین هنرمندان برای من بوده و هست، متاسفانه من دیشب موفق به خرید بلیط نشدم اما دیروز فهمیدم که کنسرت دیگری در نیویورک خواهد داشت که بلیط های آن روز ۲۷ فوریه برای عموم به فروش خواهد گذاشته شد. امیدوار هستم که همه علاقمندان این هنرمند عزیز موفق به خرید بلیط بشوند ..... منجمله خود من........

کن برنز در کتاب فروشی بردرز در منهتن

یکی از موارد خوب زندگی در این طرفها این است که هر از گاهی در کتاب فروشیهای اینجا نویسنده کتاب یا کارگردان فیلمی میاد برای صحبت. کتاب فروشی ها اغلب از قبل در وب سایتی که دارند اعلام می کنند و یا در روزنامه ها خبرش منتشر می شود و بقیه خبردار میشند. این روزها هم با و جود ایمیل، فیس بوک و خیلی چیزهای دیگر سریعتر می شود خبردار شد.
هفته پیش در یکی از کتابفروشی های به اسم بُردرز در منهتن با چند تن از دوستان جمع شدیم تا به سخنان آقای کِن بِرنز در مورد جنگ مدنی آمریکا و به مناسبت دویستمین سال تولد آبراهام لینکلن برگذار می شد گوش بدیم.
آقای کِن بِرنز یکی از معروفترین فیلمسازان مستند است، اولین فیلم وی به نام ؛پل بروکلین؛ موفق به گرفتن تعداد زیادی جایزه شد. مستندی که ایشون رابطه با سیویل وار که شامل ۸ دیسک است یکی از معتبرترین فیلم های مستند در این رابطه است. مستند دیگری که شامل ۱۰ دیسک میباشد به اسم جَز است که تاریخ مبسوطی از موسیقی جَز در آمریکا را ارائه می دهد. جالب این است که خیلی ها از فیلمهای ایشون به عنوان مرجع استفاده می کنند و همین نشان دهنده این است که ایشون بسیار در کارشون دقیق و حرفه ای هستند. این لیستی از فیلمهای ایشون است که از تعدادش میشه به آسونی فهمید ایشون چقدر پر کار است. در یک ساعتی که به حرفهای ایشون گوش میکردم چیزی که من را بشدت تحت تاثیر قرار داد صحبت کردن انگلیسی سلیس و درست و حسابی بود چیزی که به ندرت میشه در مکالمات روزمره با آن برخورد کرد.
نکات بسیار خوب این جلسه:
امکان جمع کردن عده ای علاقمند در یک کتابفروشی (جهت تبلیغ برای کتابفروشی و نویسنده)
به موقع شروع شدن برنامه
زمان پرسش و پاسخ
کاش می شد که ایگونه برنامه های خوب در ایران هم برگزار بشود و همه از این جمع های خوب استفاده کنند.